روانشناسی کودک مطالعه رشد ناخودآگاه و آگاهانه دوران کودکی است. روانشناسان کودک مشاهده می کنند که چگونه کودک با والدین، خود و جهان تعامل می کند تا رشد ذهنی خود را درک کند.
روانشناسی کودک چرا مهم است؟
همه می‌خواهند فرزندشان رشد سالمی داشته باشد، اما همیشه مشخص نیست که آیا رفتار کودک نشانه‌ای از مرحله طبیعی رشد است یا نشانه‌ای از یک ناهنجاری. روانشناسان کودک می توانند به شما در درک تفاوت کمک کنند. درک الگوهای روانشناختی طبیعی و غیرعادی کودک می تواند به والدین کمک کند تا بفهمند چگونه می توانند به بهترین شکل با کودک خود ارتباط برقرار کنند و با آنها ارتباط برقرار کنند، مکانیسم های مقابله ای برای مدیریت احساسات را به کودک آموزش دهند و به پیشرفت و شکوفایی فرزندشان در هر مرحله جدید رشد کمک کنند.
روانشناسان کودک همچنین می توانند رفتارهای غیرعادی را زود تشخیص دهند، به شناسایی ریشه مسائل رفتاری رایج مانند مسائل یادگیری، بیش فعالی یا اضطراب کمک کنند و به کودکان کمک کنند تا از آسیب های اولیه دوران کودکی عبور کنند. آنها همچنین می توانند به پیشگیری، ارزیابی و تشخیص تاخیرهای رشدی یا ناهنجاری هایی مانند اوتیسم کمک کنند.
روانشناسی کودک تعامل چند حوزه اصلی رشد را مطالعه می کند:
رشد فیزیکی
رشد فیزیکی در کودکان معمولاً یک توالی قابل پیش بینی از رویدادها است. فرزند شما به همین ترتیب سرش را بالا می گیرد، غلت می زند، می خزد، راه می رود و می دود. روانشناس کودک شما می تواند به متخصص اطفال شما کمک کند تا رشد جسمانی کودک شما را مشاهده کند و در صورت وجود هر گونه ناهنجاری که می تواند نشان دهنده بی نظمی رشد باشد.
روانشناسان کودک پیشرفت کودک شما به سمت نقاط عطف رشد را مشاهده می کنند تا اطمینان حاصل کنند که کودک شما از نظر جسمی به طور طبیعی رشد می کند. تأخیرهای عمده در رشد جسمانی ممکن است مسائل زیربنایی رشدی دیگری را آشکار کند که در مراحل اولیه می توان به آنها پرداخت.
توسعه شناختی
درک پزشکی از رشد شناختی دوران کودکی در سال های اخیر به شدت تغییر کرده است. ما اکنون می دانیم که حتی نوزادان تازه متولد شده از محیط خود آگاه هستند و به آن علاقه مند هستند، حتی قبل از اینکه زبانی برای بیان آن داشته باشند.
رشد شناختی به یادگیری فکری و فرآیندهای فکری کودک اشاره دارد. این شامل مشاهده و درک دنیای اطراف، یادگیری زبان، حافظه، تصمیم گیری، حل مسئله، نحوه استفاده کودک از تخیل و نحوه استفاده کودک از استدلال اساسی است. همه این عوامل تحت تأثیر ژنتیک و محیط کودک است.
رشد عاطفی (اجتماعی)
رشد عاطفی و اجتماعی عمیقاً در هم تنیده هستند. رشد عاطفی به چگونگی احساس، درک و ابراز احساسات کودک اشاره دارد. رشد عاطفی در کودکان بسیار خردسال از طریق بیان احساسات اساسی مانند ترس، شادی، خشم و غم بیان می شود.
همانطور که کودک رشد می کند، احساسات پیچیده تری مانند اعتماد به نفس، امید، احساس گناه و غرور ظاهر می شود. رشد عاطفی همچنین شامل توانایی کودک برای احساس و درک احساسات دیگران از طریق همدلی است.
یادگیری تنظیم و بیان مناسب احساسات برای بسیاری از کودکان دشوار است. کمک به کودکان برای درک زودهنگام احساسات خود می تواند تأثیر قدرتمندی بر رشد عاطفی فعلی و آینده داشته باشد. یک روانشناس کودک می تواند به کودک شما کمک کند تا احساسات خود را به شیوه ای سالم و مثبت بیان کند.
رشد عاطفی به شدت به رشد اجتماعی کمک می کند. این درست است زیرا روشی که کودک احساس می کند، درک می کند و احساسات خود را بیان می کند تأثیر مستقیمی بر نحوه تعامل آنها با افراد دیگر دارد. رشد اجتماعی در مورد این است که چگونه کودک ارزش ها، آگاهی ها و مهارت های اجتماعی لازم را برای ارتباط با افراد اطراف خود پرورش می دهد. والدین، همسالان، شخصیت های معتبر و حیوانات آنها. روابط اولیه کودک می تواند تأثیر زیادی بر رشد مهارت های اجتماعی متناسب با سن آنها داشته باشد. اعتماد، دوستی، مدیریت تعارض و احترام به اقتدار نمونه هایی از توسعه اجتماعی هستند.
